چشم گرد: در انتهای گوشه خارجی پلک بالا سایه تیره می زنیم و خط چشم در مرکز و شروع چشم نباید کشیده شود. خط چشم را از نیمه چشم به طرف گوشه خارجی چشم میکشیم و داخل چشم را با مداد تیره میکنیم.

چشم برآمده و برجسته: تیره ترین سایه از پشت پلک زده می شود. تا زیر ابرو روشن ترین رنگ زده می شود و خط چشم بعد از برجستگی چشم کشیده می شود و در انتهای چشم چند عدد مژه مصنوعی گذاشته می شود. ابرو کمی روشن و فرم دار باشد.

چشم گود و فرورفته: سایه های روشن و کمی براق داخل گودی چشم. خط چشم به طور کامل کشیده شود. گوشه خارجی را به صورت یک مثلث تیره کرده و ابروها را روشن و فرم دار می کنیم.

پلک پف دار و افتاده: پشت چشم سایه هایی با رنگ های متوسط نه تیره و نه روشن و حتی الامکان سایه های مات میزنیم.

چشم نزدیک به هم: گوشه داخلی روشن و به سمت گوشه خارجی که می رویم تیره تر می شود. خط چشم ظریف و نازک و گوشه داخلی چشم را خط چشم نمی کشیم و ابروها را کمی دور می کنیم.

چشم دور از هم: سایه چشم در گوشه داخلی تیره می شود و به سمت گوشه خارجی روشن تر می شود. خط چشم از گوشه داخلی چشم کمی جلوتر کشیده می شود و انحنای ابرو باید از مرکز چشم باشد تا چشم را به هم نزدیک کند.

چشمان ریز و کوچک: سایه های روشن و کمرنگ استفاده شود. خط چشم هم در بالا و هم پایین کشیده شود.

چشم بادامی و ژاپنی شکل: سایه تیره در پلک سوم کشیده شود. داخل چشم مداد روشن می کشیم تا سفیدی چشم را بیشتر کند. خط چشم بالا و پایین را به هم وصل می کنیم تا چشم بزرگتر شود.

چشم های نرمال: بعد از خط چشم از یک مواد روشن استفاده شود تا به چشم زیبایی بیشتری دهد و اصولا هر چقدر خط چشم از ابروان تیره تر باشد حضور چشم در صورت زیباتر است.